SAY HELLO- hello salute evenly-salute to spread-SELAMLAŞMAK-Selamünaleyküm

__/\/\____________/\/\_____________ KANARYAM █▓▒░▒▓█ FENERLİ ¯¯¯¯¯¯\/\/¯¯¯¯¯¯¯¯¯\/\/¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯ Salaam (also spelled salam) (Arabic: سلام salām, "peace") may refer to: Salām, the word for "peace" in Arabic, often used as a greeting, see S-L-M for an overview As-Salām, one of the Names of God in Islam Salaam, the name given to the salute that is accompanied by the greeting. Allah (English pronunciation: /ˈælə/ or /ˈɑːlə/; Arabic: الله Allāh, IPA: [ʔɑlˈlɑː] ( listen), [ʔalˤˈlˤɑː]) is a word for God. In Arabic, the word means simply "the God."[1][2][3] It is used mainly by Muslims.. This article is about the Takbir. For the national anthem of the Great Socialist People's Libyan Arab Jamahiriya, see Allahu Akbar (anthem). The Takbir in Arabic, as well as English. A Muslim boy raises both of his hands to recite the Takbir in prayer.This article is part of a series on: Islam The Takbīr or Tekbir (تَكْبِير) is the Arabic term for the phrase Allāhu Akbar (الله أكبر).It literally means "God is greater", It is usually translated "God is [the] Greatest," or "God is Great". It is a common Islamic Arabic expression. It is used in various contexts by Muslims: in formal prayer, as an informal expression of faith, in times of distress, to express celebration or victory, and to express resolute determination or defiance (especially in politically charged contexts). The form Allāhu is the nominative of Allah "God". The form akbar is the elative of the adjective kabīr "great", from the root k-b-r. As used in the takbir it is usually translated as "greatest", but some authors prefer "greater".[1] The term takbīr itself is the stem II verbal noun (tafʿīlun) of the triliteral root k-b-r"great". A Muslim, also spelled Moslem,[1] is an adherent of Islam, a monotheistic Abrahamic religion based on the Qur'an—which Muslims consider the verbatim word of God as revealed to prophet Muhammad—and, with lesser authority than the Qur'an, the teachings and practices of hz Muhammad as recorded in traditional accounts, called hadith. "Muslim" is an Arabic word meaning "one who submits to God". Muslims believe that God is eternal, transcendent, absolutely one (the doctrine of tawhid, or strict or simple monotheism), and incomparable; that he is self-sustaining, who begets not nor was begotten. Muslim beliefs regarding God are summed up in chapter 112 of the Qur'an, al-Ikhlas, "the chapter of purity".[2][3] Muslims also believe that Islam is the complete and universal version of a primordial faith that was revealed at many times and places before, including through the prophets Abraham, Moses and Jesus.[4] Muslims maintain that previous messages and revelations have been partiallychanged or corrupted over time,[5] but consider the Qur'an to be both unaltered and the final revelation from God—Final Testament.[6] Most Muslims accept as a Muslim anyone who has publicly pronounced the Shahadah (declaration of faith) which states, "I testify that there is no god except for the God [Allah], and I testify that Muhammad is the Messenger of God." Their basic religious practices are enumerated in the Five Pillars of Islam, which, in addition to Shahadah, consist of daily prayers (salat), fasting during Ramadan (sawm), almsgiving (zakat), and the pilgrimage to Mecca(hajj) at least once in a lifetime.[7][8] Currently, the most up-to-date reports from an American think tank and PBS have estimated 1.2 to 1.57 billion Muslims populate the world, or about 20% of an estimated 2009 world population of 6.8 billion. hz Muhammad (c. 570 – c. 8 June 632);[1] also transliterated as hz Mohammad, hz Mohammed, or hz Muhammed; Arabic: محمد, full name: Abū al-Qāsim Muḥammad ibn ʿAbd Allāh ibn ʿAbd al-Muṭṭalib ibn Hāshim (Arabic: محمد بن عبد الله بن عبد المطلب ) was a leader[2] from Mecca who unified Arabia into a single religious polity under Islam. He is believed by Muslims and Bahá'ís to be a messenger and prophet of God, and by most Muslims as the last prophet sent by God for mankind.[3][n 1] hz Muhammad is generally considered to be the founder of Islam, although this is a view not shared by Muslims.[4] Muslims consider him to be the restorer of an uncorrupted original monotheistic faith of Adam, Noah, Abraham, Moses, Jesus and other prophets.[5][6][7][8] Born in about 570 CE in the Arabian city of Mecca,[9][10] he was orphaned at an early age and brought up under the care of his uncle Abu Talib. He later worked mostly as a merchant, as well as a shepherd, and was first married by age 25.[11] Being in the habit of periodically retreating to a cave in the surrounding mountains for several nights of seclusion and prayer, he later reported that it was there, at age 40,[9][12] that he received his first revelation from God. Three years after this event hz Muhammad started preaching these revelations publicly, proclaiming that "God is One", that complete "surrender" to Him (lit. islām) is the only way (dīn)[n 2] acceptable to God, and that he himself was a prophet and messenger of God, in the same vein as other Islamic prophets.[13][14][15] hz Muhammad gained few followers early on, and was met with hostility from some Meccan tribes; he and his followers were treated harshly. To escape persecution,hz Muhammad sent some of his followers to Abyssinia before he and his followers in Mecca migrated to Medina (then known as Yathrib) in the year 622. This event, the Hijra, marks the beginning of the Islamic calendar, which is also known as the Hijri Calendar. In Medina,hz Muhammad united the tribes under the Constitution of Medina. After eight years of fighting with the Meccan tribes, his followers, who by then had grown to 10,000,conquered Mecca. hz Muhammad destroyed the pagan idols in Mecca[16] and then sent his followers out to destroy all of the remaining pagan temples throughout Eastern Arabia.[17][18] In 632, a few months after returning to Medina from The Farewell Pilgrimage,hz Muhammad fell ill and died. By the time of his death, most of the Arabian Peninsula had converted to Islam, and he had united Arabia into a single Muslim religious polity.[19][20] The revelations (or Ayah, lit. "Signs [of God]")—which hz Muhammad reported receiving until his death—form the verses of the Quran, regarded by Muslims as the “Word of God” and around which the religion is based. Besides the Quran, hz Muhammad’s life (sira) and traditions (sunnah) are also upheld by Muslims as the Sources of sharia law. Qur'an, Koran, Al-Coran, Coran, Kuran, and Al-Qur'an, is the central religious text of Islam, which Muslims consider the verbatim word of God(Arabic: الله, Allah).[1] It is regarded widely as the finest piece of literature in the Arabic language.[2][3][4][5][6] The Quran is composed of verses (Ayat) that make up 114 chapters (suras) of unequal length which are classified either as Meccan (المكية) or Medinan(المدينية) depending upon the place and time of their claimed revelation.[7] Muslims believe the Quran to be verbally revealed through angel Jibrīl (Gabriel) from God to Muhammad gradually over a period of approximately 23 years beginning on 22 December 609 CE[8], when Muhammad was 40, and concluding in 632 CE, the year of his death.[1][9][10] Shortly after hz Muhammad's death the Quran was compiled into a single book by order of the first Caliph Abu Bakr and at the suggestion of his future successor Umar. Hafsa,hz Muhammad's widow and Caliph Umar's daughter, was entrusted with that Quranic text after the second Caliph Umar died.[11]When the third Caliph Uthman began noticing slight differences in pronunciation of the Quranic Arabic by those whose dialect was not that of theQuraish, he sought Hafsa's permission to use her text and commissioned a committee to produce a standard copy of the text of Quran to which added diacritical marks ensured correct pronunciation, and to be set as the standard dialect, the Quraish dialect, now known as Fus'ha (Modern Standard Arabic) (see Origin and development of the Quran). Five of these original Qurans (Mus'haf) were sent to the major Muslim cities of the era, with Uthman keeping one for his own use in Medina. Any variations to standardized text were invalidated and ordered to be destroyed, all other versions of the Quran copied by scribes subsequently were from this codex. This process of formalization is known as the "Uthmanic recension".[12]The present form of the Quran text is accepted by most scholars as the original version compiled by Abu Bakr.[12][13] Muslims regard the Quran as the main miracle of hz Muhammad, the proof of his prophethood[14] and the culmination of a series of divine messages that started with the messages revealed to Adam, regarded in Islam as the first prophet,[15] and continued with the Suhuf Ibrahim (Scrolls of Abraham),[16]the Tawrat (Torah or Pentateuch) of Moses,[17][18] the Zabur (Tehillim or Book of Psalms) of David,[19][20] and the Injil (Gospel) of Jesus.[21][22][23] The Quran assumes familiarity with major narratives recounted in Jewish and Christian scriptures, summarizing some, dwelling at length on others and in some cases presenting alternative accounts and interpretations of events.[24][25][26] The Quran describes itself as a book of guidance, sometimes offering detailed accounts of specific historical events, and often emphasizing the moral significance of an event over its narrative sequence Selām (Arapça السلام), İslam'da bir kavram olan ve Kur'an'da geçen Allah'ın 99 adından biridir. Anlamı Selām, İslam sözcüğüyle aynı semantik kökten türer. Her çeşit âfet ve kaderlerden emin olan demektir. Selām ismiyle Allah, her türlü eminliğin, sâlimliğin aslı olup, ayıptan, kusurdan ve her çeşit eksikliklerden uzak olan yüce yaratıcı olduğunu kullarına belli etmiştir. Selam kelimesi aslında barış demektir. İbrânice'de karşılığı Şalom'dur. Selim, Süleyman (Solomon) isimleri bu kökten türemiştir. Adın geçtiği Kur'an âyetleri Allah'ın bu adı şu Kur'an âyetlerinde geçmektedir: (59:23) O, öyle Allah'tır ki, O'ndan başka tanrı yoktur. Mülkün sahibidir, son derece mukaddestir, selamete erdirendir, güveni sağlayandır, görüp gözetendir, üstündür, zorludur, büyüklükte eşi olmayandır. Allah, müşriklerin ortak koştuklarından münezzehtir. Selâmün aleyküm (Arapça: السلام عليكم), arapça kökenli selamlaşma hitabıdır. Türkçeye sana selam olsun şeklinde çevrilebilir. Ülkeden ülkeye farklı telaffuzları olsa da evrensel olarak anlaşılır bir hitap şeklidir. Sadece arapça konuşan topluluklar arasında değil, çoğunlukla dünyanın her yerindeki müslümanlar tarafından kullanılır. Kuranda selam ile alakali tahmini 36 ayet geçiyor 4:86 - Siz bir selam ile selamlandığınız zaman, siz de ondan daha güzeliyle karşılık verin veya verilen selamı aynen iade edin. Şüphesiz Allah, her şeyin hesabını gereği gibi yapandır. 4:94 - Ey İman edenler! Allah yolunda cihada çıktığınız zaman, mümini kâfirden ayırmak için iyice araştırın. Size selam veren kimseye, dünya hayatının menfaatini gözeterek, "Sen mümin değilsin" demeyin. Allah katında çok ganimetler var. İslâm'a ilk önce girdiğiniz zaman siz de öyle idiniz. Sonra Allah size lutufta bulundu. Onun için iyice araştırın. Şüphesiz ki Allah, yaptıklarınızdan haberdardır. 6:54 -  yetlerimize inananlar sana geldikleri zaman onlara şöyle söyle: Selam olsun size! Rabbiniz rahmeti kendi üzerine yazdı. Sizden her kim bilmeyerek bir kötülük işleyip de sonra arkasından tevbe eder, kendini düzeltirse, muhakkak ki O, bağışlayan, esirgeyendir". 7:46 - Cennetliklerle cehennemlikler arasında bir perde vardır. A'raf üzerinde de, her iki taraftakileri simalarından tanıyan kişiler vardır. Bunlar cennetliklere: "selâm olsun size" diye seslenirler. Bunlar henüz cennete girmemiş, fakat girmeyi arzu eden kimselerdir. 10:10 - Onların oradaki duaları: "Allahım, sen yücelerden yücesin"; sağlık dilekleri "selâm", dualarının sonu da "Âlemlerin Rabbi Allah'a hamdolsun." diye şükretmek olacaktır. 11:48 - "Ey Nuh!" denildi, " Bizden bir selâm sana ve seninle birlikte olanlardan gelecek ümmetlere, kutluluk dileğiyle gemiden in. İlerde kendilerini bir çok nimetten faydalandıracağımız, sonra da bu yüzden kendilerine tarafımızdan acıklı bir azap dokunacak nice ümmetler olacaktır." 11:69 - Andolsun ki, İbrahim'e de elçilerimiz (melekler) müjde ile geldiler ve "selâm" dediler, o da "selâm" dedi ve hemen gidip onlara kızartılmış bir buzağı getirdi. 13:24 - "Sabrettiğiniz için size selam olsun. Ahiret yurdu ne güzeldir!" 14:23 - İman edip salih ameller işleyenler ise, Rablerinin izniyle içinde sürekli kalacakları ve altından ırmaklar akan cennetlere konulurlar. Oradaki dirlik temennileri "selâm!"dır. 15:52 - Hani melekler, İbrahim'in yanına girdikleri zaman, "selam" demişler, İbrahim de onlara: "Biz sizden korkuyoruz" demişti. 16:32 - Takva sahipleri o kimselerdir ki, melekler, canlarını hoş ve rahat halde alırlar. "Selam size, yapmış olduğunuz güzel işlerin mükafatı olarak girin cennet'e..." derler. 19:15 - Doğduğu gün, öleceği gün ve dirileceği gün ona selam olsun. 19:33 - "Doğduğum gün, öleceğim gün ve dirileceğim gün selam ve emniyet benim üzerimedir." 19:47 - İbrahim şöyle dedi: "Selâm sana olsun, senin için Rabbimden mağfiret dileyeceğim. Çünkü o, bana çok lütufkârdır." 19:62 - Onlar orada boş bir söz işitmezler. Ancak "Selam" işitirler. Orada sabah akşam rızıkları da hazırdır. 20:47 - Hemen gidin de Firavun'a deyin ki: "Biz Rabbinin (sana gönderilen) elçileriyiz. Artık İsrailoğulları'nı bizimle gönder, onlara azab etme; biz sana Rabbinden bir mucize ile geldik. Selam doğru yolda gidenleredir." 24:27 - Ey iman edenler! Kendi evinizden başka evlere, geldiğinizi farkettirip ev halkına selam vermedikçe girmeyin. Bu sizin için daha iyidir. Herhalde (bunu) düşünüp anlarsınız. 24:61 - A'maya güçlük yoktur; topala güçlük yoktur; hastaya da güçlük yoktur. Sizin için de gerek kendi evlerinizden, gerekse babalarınızın evlerinden, annelerinizin evlerinden, erkek kardeşlerinizin evlerinden, kız kardeşlerinizin evlerinden, amcalarınızın evlerinden halalarınızın evlerinden, dayılarınızın evlerinden, teyzelerinizin evlerinden veya anahtarlarına malik olduğunuz yerlerden, yahut dostlarınızın evlerinden yemenizde bir sakınca yoktur. Toplu halde veya ayrı ayrı yemenizde de bir güçlük ve günah yoktur. Evlere girdiğiniz zaman Allah tarafından mübarek ve güzel bir yaşama dileği olarak kendinize (birbirinize) selam verin. İşte Allah düşünüp anlayasınız diye size âyetlerini böyle açıklar. 25:63 - O çok merhametli Allah'ın (has) kulları onlardır ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler ve cahil kimseler kendilerine laf attığı zaman (incitmeksizin) "selam" derler (geçerler). 25:75 - İşte onlar, sabretmelerine karşılık cennetin en yüksek makamları ile mükafatlandırılacaklar, orada hürmet ve selamla karşılanacaklardır. 27:59 - (Resulüm!) de ki: "Hamd olsun Allah'a, selam olsun seçkin kıldığı kullarına. Allah mı hayırlı, yoksa O'na koştukları ortaklar mı?" 28:55 - Onlar, boş söz işittikleri zaman, ondan yüz çevirirler ve "Bizim işlerimiz bize, sizin işleriniz size. Size selam olsun. Biz kendini bilmezleri istemeyiz" derler. 33:44 - O'na kavuşacakları gün müminlere esenlik dileği selâmdır. (Allah) onlar için cömertçe bir mükafat hazırlamıştır. 33:56 - Gerçekten Allah ve melekleri Peygambere salât ederler. Ey iman edenler! siz de ona teslimiyetle salât ve selâm edin. 36:58 - (Onlara) Rahîm olan Rab'den "selâm" sözü vardır. 37:79 - Bütün âlemler içinde Nuh'a selam olsun. 37:109 - Selam olsun İbrahim'e... 37:120 - Selam olsun, Musa ile Harun'a. 37:130 - Selam olsun İlyâsîn'e . 37:181 - Gönderilen bütün peygamberlere selam olsun. 39:73 - Rablerinden korkanlar da bölük bölük cennete sevk edilmektedir. Nihayet oraya vardıkları zaman kapıları açılır ve bekçileri onlara: "Selâm sizlere, ne hoşsunuz! Ebedî olarak içinde kalmak üzere haydi girin oraya!" derler. 43:89 - Ey Muhammed! Şimdilik sen onlara aldırma ve: "Size selâm olsun." de. Onlar yakında bilecekler! 51:25 - Hani onlar İbrahim'in huzuruna girmişlerdi de "Selam sana!" demişlerdi. İbrahim: "Size de selam" demiş, ve içinden: "Bunlar tanınmamış bir topluluk!" diye geçirmişti. 56:26 - Duydukları söz, yalnız "selam", "selam" dır. 56:91 - "(Ey sağcı), sana sağcılardan selam!" 58:8 - Gizli konuşmaktan menedildikten sonra yine o menedildikleri şeyi yapmaya kalkışarak günah, düşmanlık ve Peygamber'e karşı gelmek hususunda gizlice konuşanları görmedin mi? Onlar sana geldikleri zaman seni, Allah'ın selamlamadığı bir tarzda selamlıyorlar. Kendi içlerinden de "bu söylediklerimiz yüzünden Allah'ın bize azap etmesi gerekmez miydi?" derler. Cehennem onlara yeter. Oraya gireceklerdir, ne kötü dönüş yeridir orası! hadislerde Hadis No : 2639 Ravi: Amir İbnu Sa'd Tanım:Amir İbnu Sa'd, babasından (ra) naklediyor: "Resulullah (sav) (namazını tamamlayınca) sağına ve soluna selam verirdi, öyle ki ben (geride olduğum halde) yanağının beyazlığını görürdüm." Kaynak: Müslim, Mesacid 119, (582); Nesai, Sehiv 68, (3, 61) Hadis No : 2640 Ravi: İbnu Mes'ud Tanım:Resulullah (sav) (namazı bitince) sağına ve soluna selam verir, şöyle derdi: "Esselamu aleyküm ve rahmetullah, es-selamu aleyküm ve rahmetullah" (Ebu Davud'da "soluna" tabirinden sonra şu ziyade yer alır: "...Öyle ki yanağının beyazını gördük." Nesai'de ise şu ziyade vardır: "...Öyle ki, şu taraftan yanağının beyazlığını görürdük.") Kaynak: Ebu Davud, Salat 189, (996); Tirmizi, Salat 221, (295); Nesai, Sehiv 71, (3, 63) Gönder | Yazdır ] Hadis No : 2641 Ravi: Vail İbnu Hucr Tanım:[Resulullah (sav)] sağına, "esselamu aleyküm ve rahmetullah ve berekatuhu" diyerek, soluna da "es-selamu aleyküm ve rahmetullah" diyerek selam verirdi." Yine Ebu Davud'da Semüre İbnu Cündeb'ten gelen bir rivayette: "...sonra kendinize ve imamınıza selam verin" buyurulmustur." Kaynak: Ebu Davud, Salat 189, (997), 182, (875) Hadis No : 2642 Ravi: Cabir İbnu Semüre Tanım:Resulullah (sav) ile beraber namaz kılınca, ellerimizle (işaret ederek): "Esselamu aleyküm ve rahmetullah" demiştik -ve eliyle de iki tarafına işaret etti. -Resulullah (sav) bunun üzerine: "Ellerinizle neye işaret ediyorsunuz? Niye ellerinizi hırçın atların kuyruğu gibi (kıpırdak) görüyorum? Namazda sakin olun. Herbirinizin ellerini dizlerine koyup, sonra sağındaki ve solundaki kardeşine selam vermesi yeterlidir!" Kaynak: Müslim, Salat 119, (430); Ebu Davud, Salat 189, (998, 999, 1000); Nesai, Sehiv 5, (3, 4, 5) Hadis No : 2643 Ravi: Aişe Tanım:Resulullah (sav) selam verince: "Allahümme ente's-selam ve minke's-selam. Tebarekte ya ze'l-celali ve'l-ikram" diyecek kadar otururdu." Bu cümlenin manası: "Ey Allah'ım! Sen selamsın (her çeşit ayıp, kusur ve afetlerden uzaksın), insanların mazhar olduğu selamet sendendir. Ey Celal ve ikram sahibi Rabbimiz! Senin şanın yücedir" demektir. Kaynak: Müslim, Mesacid 136, (592); Tirmizi, Salat 224, (298) Hadis No : 2644 Ravi: Semüre İbnu Cündeb Tanım:Resulullah (sav) imamın selamına selamla mukabele etmemizi, birbirimizi sevmemizi, birbirimize selam vermemizi emretti. Kaynak: Ebu Davud,Salat 190, (1001) Selamun Aleykum kelamını ilk defa Hz. Adem'in meleklere karşı kullandığı bir hadisi şerifte [1riyazüssalihin] rivayet edilir. Melekler de ona Aleykumselam ve rahmetullah diye mukabelede bulunmuşlardır. Kendisine selam verilen kişinin selamı alması ve daha güzeli ya da misliyle karşılık vermesi farzdır.[2nisa/86] Selam nasıl verilir? Şöyle: Selamun aleykûm ya da Es selamu aleykûm. Fakat sıkça yapılan telaffuz olan Es selamuN aleykum yanlış bir ifadedir. Selam vermek ile alakalı Bir hadisi şerifle yazıyı bitirelim: "Üç şeyi her kim bir araya getirebilirse imanı da tamam toplamış olur. Nefsine karşı olsa da insafı elden bırakmamak, herkese selamı yaymak, fakir iken de infak etmek."[3buhari] arapça'da kum_küm erkek zamiridir.'örn:. (ınne-kum muallime) o erkek öğretmeninizdir.kadınlar selamün aley (kum-küm) diyemezler Müslüman Dininde Selama çok Önem verilmiştir. Allahın Farzı Olan Namazlarında Peygamberin Sünnet , Teravih ve Bayram Namazlarında Hatta Mezarlık Ziyaretlerinde bile Selam uygulanır, Mezarlık Kapısından İçeri girerken “ Selamın Aleyküm Ehli Kubur “ diye Selam verilir , Selamı Kimse alamadığı için Onlar adına gene Selamı veren kişi “ Aleyküm Selam Ehli Dünya“ diyerek Verdiği Selamı Geriye alınır. (Mümin kardeşine selam vermek, yanına gelince ona yer göstermek ve hoşlandığı isimle hitap etmek, aradaki sevgiyi pekiştirir.) [Taberani] KADININ ERKEĞE SELAM VERMESİ, ERKEĞİN KADINA SELAM VERMESİ Bu konuda Hanefi bilginleri; kadının erkeğe, erkeğin de kadına selâm verebileceğini, ancak erkeğin genç kadına, genç kadının da erkeğe selâm vermesinin mekruh olduğunu söylemişlerdir. Selâm veren kadın yaşlı ise, erkek onun selamını duyacağı şekilde sesli olarak alır, genç ise içinden alır. Erkeğin selâm vermesi halinde de selâm verdiği kadın gençse, selâmı içinden, yaşlı ise sesli olarak alır. Yine erkek aksırdığında kadın "yerhamükellah" diye "tesmit" te bulunursa, kadın genç ise erkek onu içinden, ihtiyar ise sesli olarak cevaplar, denmiştir. (Bu konuda bk. Halîl Ahmed, Bezlü`l-mechûd XX/l4O; Aynî XVNI/299; Ibn Abidîn VI/369) 1) Selam ve selamlaşma: Selam terimi "selime" kökünden bir mastar olup, sözlükte; maddî ve manevî sıkıntılardan kurtulmak, barış ve esenliğe kavuşmak demektir, "es-Selamu", isim olarak ise; selam, selamet, sulh ve güven anlamına gelir. Bir fıkıh terimi olarak selam; karşılaşan iki müslümanın birbirine yaptıkları dua cümlesinden ibarettir. Selam veren "es-selamu aleyküm (Allah'ın selamı sizin üzerinize olsun)" der selamı alan ise "ve aleykümü's-selam ve rahmetullah (Allah'ın selamı ve rahmeti sizin üzerinize olsun)" diyerek ilaveli duada bulunur. Kur'an-ı Kerîm'de şöyle buyurulur: "Bir selam ile selamlandığınızda, siz de ondan daha güzeli ile selamlayın veya aynı île karşılık verin" (en-Nisa, 4/86.) Selam aynı zamanda Cenab-ı Hakkın doksan dokuz güzel isimlerinden birisidir. Selamlaşmanın "selam" sözcüğü ile yapılması gerektiğini bildiren pek çok ayet ve hadis vardır. Bunlardan bir kaç tanesini zikredeceğiz:"Ayetlerimize inananlar sana geldiğinde onlara deki: Size selam olsun" (el-En'am, 6/54.) "Elçilerimiz (melekler) İbrahim'e müjde getirdiler ve "sana selam olsun" dediler." (Hûd, 11/69; örnekler için bk. Meryem, 19/15, 33, 47; Taha, 20/47; el-Kasas, 28/55; es-Saffat, 37/79, 109, 120, 130, 181.) Ahiret hayatında da selamlaşmanın aynı kelimelerle yapılacağı belirtilir. "Melekler: "Sabrettiğinize karşılık size selam olsun..." derler." "İman edip de iyi işler yapanlar, Rablerinin izni ile içinde sonsuza kadar kalacakları altından ırmaklar akan cennetlere sokulacaklardır. Orada birbirleriyle karşılaştıkça söyledikleri söz "selam"dır. (İbrahim, 14/23; bk. Yunus, 10/10) "Onlar meleklerin "size selam olsun. Yapmış olduğunuz iyi işlere karşılık cennete girin" diyerek, tertemiz bir şekilde canlarını aldıkları kimselerdir." (en-Nahl, 16/32. Hadiste "Selam, cennet ehlinin selamlaşma şeklidir.» buyurulur, bk. A. Hanbel, IV, 381) Yahudiler Medine döneminde Hz. Peygamberle karşılaşınca "Sana ölüm olsun" anlamına gelen "Es-samu aleyke" şeklinde selam veriyorlardı. Hz. Peygamber onların bu kaba selamlarına "aleyküm "size olsun" diye cevap vermekle yetinir, edepli ve yumuşak tavrını değiştirmezdi. Bu arada inen bir ayetle yahudilerin bu tavrı kınandı ve onların cehenneme girecekleri bildirildi. (bk. el-Mücadele, 58/8.) Ashabı kiramdan kimilerinin yahudilere, aynı sözlerle, hatta "ölüm, kınama ve lanet size olsun" gibi ilavelerle cevap vermesi üzerine Allahın Rasulü ehli kitapla olan selamlaşmayı şu şekilde belirledi." "Size ehl-i kitaptan birisi selam verince "aleyke veya aleykum (sana veya size de olsun)" şeklinde cevap veriniz." (Buharî, İsfi'zan, 22, Murteddîn, 4; Müslim, Selam, 9, 87; Malik, Muvatta', Selam, 3; A.b. Hanbel, II, 9, III, 99; İbn Kesîr, a.g.e., III, 462.)Hz. Peygamberin ve ashab-ı kiramın birbirleriyle "es-selamu aleyke veya es-selamu aleykum (Allah'ın selamı sana veya size olsun)" sözlerini kullanarak selam verdikleri tevatür derecesine ulaşan hadislerle sabittir. ( bk. Buharî, İsti'zan, 1,3, 28; Tefsiru Süre, 33/8; Enbiya, 1; Müslim, Edeb, 37; Ebü Davud, Akdıye, 21, Libas, 24 45; A. b. Hanbel, l, 85, 146.) Nitekim Allahü Teala, Adem (a.s)'ı yarattığında, ona; "git, meleklere selam ver, nasıl selam alacaklarını dinle, bu senin ve neslinin selamlaşma örneği olacaktır" dedi. Bunun üzerine Adem (a.s) meleklere; "es-Selamu aleykum (Allah'ın selamı size olsun)" dedi. Onlar da; "es-Selamu aleyke ve rahmetullah (Allah'ın selamı ve rahmeti sana olsun)" diyerek karşılık verdiler. ( Buharî, Halku Adem, 2, IV, 102; Tecrîd Sarîh, Terc. IX, 46, H. No: 1367; el-Kurtubî, a.g.e, XX, 45.) Selam başta belirtme takısı olmaksızın "Selamün aleykum" şeklinde de ifade edilebilir. (Buharî, İsti'zan, 9; A.b. Hanbel, I, 387.) Kimi zaman selam yerine "merhaba" denildiği, özellikle dışarıdan gelen kimseye karşı "hoş geldin" anlamında bu ifadenin de kullanıldığı nakledilmiştir. (bk. Buharî, İman, 40, İlm, 25, Salat, 4; Müslim, İman, 24, Misafirin, 82; İbn Mace, Mukaddime, 22; Ebu Davud, Zekat, 6) Merhaba; bolluk ve genişlik dileme, başımızın üstünde yerin var gibi anlamları kapsar. "Musafaha" konusunu incelerken, Medineli Ensar kadınların biat için toplandıklarında Hz. Ömer'in Selamım "Rasülulah'a ve Rasulultah'ın elçisi Ömer'e merhaba" sözleri ile cevapladıklarını belirtmiştik. Günümüzde kullanılan "hayırlı sabahlar", "hayırlı akşamlar", "iyi günler", "iyi akşamlar", "günaydın" veya "tünaydın" gibi deyimler, selam verilenler üzerinde huzur, güven ve esenlik meydana getirebilirse de "İslam'a ait selam"ın yerini tutmadığında açıklık vardır. Belki bu deyimler asıl selamlaşmadan sonra dua ve temenni niteliğinde söylenebilir. Hanefilere göre, selamı vermek sünnet, almak vacip hükmündedir. Çünkü ayette, "size selam verilince, ona ondan daha güzeli ile veya aynı ile karşılık verin" buyurularak, selam alma emir siygası ile ifade olunmuştur. Diğer yandan Allah'ın Rasulü, müslümanın müslüman üzerindeki haklarını sayarken, ilkinin verilen selamı almak olduğunu belirtmiştir. (İbn Mace, Cenaiz, 1; A. b. Hanbel, II, 332, VI, 385.)Selamın İslam toplumunda yaygınlaştırılmasını emreden Allah elçisi, bir hadisinde bunun toplumsal sonucunu şöyle açıklamıştır: "Ruhumu kudret elinde tutan Allah'a yemin olsun ki, siz iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir ameli size haber vereyim mi? Aranızda selamı yayınız." (Müslim, iman, 93; Ebu Davud, Edeb, 131; Tirmizî, Sıfatu'l-Kıyame, 54, İsti'zan, 1; ibn Mace, Mukaddime, 6; A. b. Hanbel, l, 165; bk. Buharî, Nikah, 71, Eşribe, 28, İsti'zan, 8; Nesaî, Cena'iz, 53.) 2) Erkek ve kadın arasında selamlaşma: Yukarıda verdiğimiz ayet ve hadislerde erkek-kadın ayırımı yapılmadığı için, özel bir delil bulunmadıkça, selamlaşma kapsamına her iki cins de girer. Ebu Hanîfe ve arkadaşlarına göre, kadınların ilk olarak erkeklere selam vermesi caiz değildir. Çünkü kadınlar ezan, kamet, açıktan Kur'an-ı Kerîm okuma gibi faaliyetlerden menedilmişlerdir. Yalnız mahrem hısımlar bunun dışındadır. Bunlara onların selam vermesinde bir sakınca bulunmaz. Bu duruma göre, ünsiyet nedeniyle önce bir erkek selam vermişse, kadın bu selamı alabilecektir.Malikîler selamlaşma konusunda genç kadınla yaşlı arasında ayırım yapmışlardır. Dayandıkları delil, "kötülüğe giden yolu kapama (seddü'z-zerîa)" prensibidir. Hz. Peygamber'in mahremi olmayan kimi kadınlara selam verdiğini yada onların selamını aldığını gösteren uygulama örnekleri vardır.Esma binti Yezîd (r. anha) Allah'ın Rasulünün bir kadınlar topluluğuna uğradığını ve kendilerine selam verdiğini nakletmiştir. (Ebü Davud, Edeb, 127.) Diğer yandan fetih yılında, bir gün Hz. Peygamber evde boy abdesti alıyor ve kızı Fatıma da onu örtüyordu. Bu sırada Ebu Talib'in kızı Ümmü Hanî içeri girip selam verince, Nebî (s.a.s) onun kim olduğunu sormuş ve kendisine "merhaba" demiştir. (Buharî, Gusl, 21, Salat, 4, Edeb, 94; Müslim, Hayz, 70, Müsafirin, 82; Tirmizî, İsti'zan, 34: Nesaî. Tahare. 142.) Bir gün Hz. Peygamber, eşi Aişe ile birlikte bulunurlarken yanlarına Cebrail (a.s) gelmişti. Hz. Peygamber, eşine; "Bu Cebrail (a.s)'dır, Sana selam veriyor" buyurunca Hz. Aişe, "Ve aleyhi's-selam (ona da selam olsun)" diyerek selamı almıştır. (Buharî, Bed'u'l-Halk, 6, isti'zan, 16, 19; Müslim, Fazailu's-Sahabe, 90, 91; Tirmizî Menakıb, 62, isti'zan, 5.) Benzer selamlaşma uygulaması kimi sahabe erkek ve kadınları arasında da olmuştur. Yukarıda, Hz. Ömer'in, Rasülullah (s.a.s) adına biat almak üzere gittiği kadınlar topluluğuna selam verdiğini ve kadınların da onun selamını "merhaba" diyerek aldıklarını belirtmiştik. (A.b. Hanbel, V, 85, VI, 409.) Diğer yandan Muaz b. Cebel (ö. 18/639) Yemen'e vali olarak gidince, yanına on iki çocuğu olan bir kadının gelerek selam verdiği nakledilmiştir. (A.b. Hanbel, V, 239.) Ashab-ı kiramdan kimileri ise; erkekler kadınlara selam verebilir, fakat kadınlar onlara selam veremez, demişlerdir. Bununla birlikte Abdullah b. Ömer (r.a.)'in bir kadına rastlayınca selam verdiği, Ata b. Ebî Rabah'ın ise (ö. 115/733), "kadınlar genç olursa selam verilmez" dediği nakledilmiştir. (bk. Yusuf el-Kardavî, Fetava, II, 274.) Yukarıdaki deliller dikkatlice incelendiğinde mahrem olmayan kadınlarla selamlaşmanın, ya kadınların topluluk halinde olması veya kadınla ünsiyet bulunması yahut da bir iş veya bir ihtiyaç nedeniyle bir araya gelme gibi durumlarda yapıldığı görülür. Kimileri kadınlarla selamlaşmayı, onun sesinin erkeklere haram olması yüzünden yasaklama yoluna gitmişlerdir. Ancak zaruret veya ihtiyaç hallerinde ve normal zamanlarda kadının sesinin erkeğe haram olduğunu bildiren doğrudan bir ayet veya hadis yoktur. Nitekim Hz. Peygamberin aileleri için Allahü Teala, "Peygamberin hanımlanndan bir şey istediğiniz zaman perde arkasından isteyin" (el-Ahzab, 33/53.) buyurur. Sahabe erkekleri Hz. Aişe veya Hz. Peygamber'in diğer eşlerine bir şey sorar veya bir şey isterlerse, onlar perde arkasından cevap verirlerdi. Bunun gibi pek çok sahabe hanımı günlük hayatta alma, verme, sorma, cevap alma, selam ve konuşma tarzlarında erkeklere muhatap olmuş, bunlardan hiçbirisi "sus, senin sesin erkeklere haramdır" dememiştir. Ancak bu konunun da fitne tehlikesi ve İslamî edeple sınırlı olduğunu unutmamak gerekir. Bu yüzden yaşlı veya toplu haldeki kadınlara, ya da amca, dayı eşi yahut bunların kızı gibi aile içinde ünsiyet bulunan hısımlara selam verip almada herhangi bir fitne tehlikesi yoksa da, tek başına bulunan genç kız ve hanımlara selam vermede böyle bir tehlikenin yokluğundan söz edilemez. Diğer yandan selamlaşma edebiyle ilgili olarakda şunlar söylenebilir. Binitli olan yürüyene, küçük büyüğe, az olan topluluk çok olan topluluğa, yukarıda bulunan aşağıda olana selam verir. Namaz kılana, yemek yemekte olana, tuvalette bulunana ve içki-kumar gibi bir haramı işlemekte olana selam verilmez. (bk. Buharî, İsti'zan, 3-7, 11; Müslim, Edeb, 46, Selam, 1; Ebu Davüd, İsti'zan, 6; Tirmizî, İsti'zan, 14; A. b. Hanbel, III, 44, 444,, VI, 19, 20.) 3) Kadınlarla selamlaşmada dikkat edilecek hususlar: a) Genç kız ve kadınlara topluluk halinde olurlarsa selam vermek, tek olan yabancı kadına selam vermemek. Ancak büro, iş yeri veya resmi daire gibi umuma açık olan yerler bunun dışında tutulmalıdır. İslam'a uygun çalışma şartları ve ırz güvenliği bulunan yerlerde çalışan kadınlarla, iş ve meslek gereği görüşen ve karşılaşan erkekler arasında "ünsiyet'in varlığını kabul etmek gerekir.b) Sınıf, konferans salonu veya düğün salonu gibi yerlerde ders, konferans, seminer, sohbet vb. bir nedenle kadın topluluğunun huzuruna çıkınca selam vermek; fakat yol, bahçe, merdiven ya da koridor karşılaşmalarında ünsiyet bulunmayan tek kadına veya kadın topluluklarına selam vermemek. c) Kız öğrencilerin çoğu zaman babası veya dedesi yaşında bulunan hocalarına, okul yönetici veya personeline selam vermesi, bunun dışında ünsiyet bulunmayan yabancı erkeklere selam vermemesi. Sonuç olarak insanların birbiriyle tanışıp ünsiyet kurmasında ve bir iman kardeşliğinin oluşmasında, selamlaşmanın önemli bir yerinin bulunduğunda şüphe yoktur. Hatta İslam'da selam verme, kişi için mü'minlik belirtisi sayılmış ve selam verene "sen rnü'min değilsin" denilmesi yasaklanmıştır. (bk. en-Nisa, 4/94, Usame b. Zeyd, savaş sırasında şehadet kelimesini getirip selam veren bir müşriği öldürmüş ve ölüm korkusundan dolayı böyle söylediğini düşünmüştü. Durumu öğrenen Allah elçisi hiddetlenmiş ve «kalbini yarıp baktınız mı?» buyurarak Usame'ye çıkışmıştır. Kimlere selam verilmez? Selam vermenin uygun olmadığı durumlar nelerdir? “Selam” Allah’ın (cc) güzel isimlerinden bir isim olup bununla selam vermek, verilene selamet ve esenlik duasında bulunmak ve Allah'ın (cc) “selam” isminin onda tecelli etmesini dilemek demektir. Öyleyse böyle mübarek bir ismi yakışmayan yerlere koyma hakkımızın bulunmadığını bilmek gerekir. Mesela kafire (hidayetini dileme hariç) dua yapılmaz. Selam da bir dua olması sebebiyle kafirlere verilmez. İşin esasının bu olduğunu bildikten sonra selam verilmeyecek kimseleri iki gruba ayırabiliriz:1-Selam alıp vermekten daha önemli ve faziletli işlerle meşgul olanlar: • Kur’ân okuyana, • Kur’ân dinleyene,• Ezan okuyana, • Kamet getirene, • Cuma ve bayramlarda hutbe okuyana ve dinleyene, • İlimle meşgul olana, • Namazla meşgul olanlara (Ancak aralarında namaz kılmayan varsa ona selam verebilir.)• Her çeşidiyle zikirle meşgul olana, hayırlı bir işin kesilmesine se¬bep olacağı için uygun görülmemiştir.• Yemek yemekte olanlara uğrayan, onların yemeğine muhtaç ise ve selam verince onu da yemeğe davet edeceklerini biliyorsa selam verir, değilse vermez.• Uyumakta olan insanlara selam verilmez; fakat uyuyanlarla beraber uyanık kimseler varsa, onların işiteceği kadar bir sesle kendilerine selam verilir ve böylece hem sünnet yerine getirilir, hem de uyuyanların istirahatı bozulmamış olur. 2- Selam verilmeye elverişli ve layık olmayanlar: • Kafire, • Sahih görüşe göre zimmiye (İslam diyarında yaşayan gayri Müslim’lere),• Fıskını açık açık yapan fasıka (günahkara),• Güvercin uçurmakla meşgul olana,• Avretini örtmeyenlerin bulunduğu hamama, • Helada bulu¬nana, • İdrar yapmakta olana,• Yalan, güldürü, gıybet, dedikodu vb. ile meşgul olana, • İnsanlara sövene, • Sokaklarda kadınlara bakakalana,• Şarkı ve çalgı ile meşgul olana, • Şaka yapan yaşlıya, • Yalan söyleyen kimseye, • Boş söz konuşana,• Zina edene,• Fal bakana• Dinde olmayan şeyleri uyduranlara,• Kumar oynayana• İçki içene (tevbe ettiği bilinmedikçe), • Mübah olmayan oyunları oynamakta olana selam verilmez.Satranç oynayana selam verme konusunda ihtilaf vardır İmam Azam;“Verilir.” der. Eğer zihin egzersizi yapmak için oynuyorlarsa zaten caizdir. Zaman öldürmek için oynuyorlarsa se¬lamla, onları oyundan alıkoymuş olur. Ebu Yusuf ise;“Kötü bir iş yapmakta olduklarını ima etmiş olmak için selam vermez, verirse mekruh olur.” der. Günahkar kimselerin selamını almakGünahkar kimselerin selamına, karşılık verilir. Ancak verilen selama “onlar bu halden vazgeçerler niyetiyle” karşılık vermemek de caizdir.Müslüman olan ve olmayanların ya da selam verilebilen ve verilemeyenlerin bulunduğu bir gruba selam verilir. Bu durumda Müslümanlar ya da selam verilebilenler niyet edilir. Kaynakça: Fetveva-yı Hindiyye - Faruk Beşer / Fetvalarla Çağdaş Hayat - İmam-ı Buhari / Edebü’l Müfred - Abdülkadir Geylani / Gunyet’üt Talibin "Selâm" Allah (cc)`in güzel isimlerinden (Esmâi hüsnâ) bir isim olup bununla selâm vermek, verilene selamet ve esenlik duâsında bulunmak ve Allah`ın "selâm" isminin onda tecelli etmesini dilemek demektir Öyleyse böyle mübarek bir ismi yakışmayan yerlere koyma hakkımızın bulunmadığını bilmek gerekir Meselâ kâfire, hidayetini dileme, hariç duâ yapılmaz Selâm da bir duâ olduğuna göre ona selâm da verilmez Işin esasının bu olduğunu bildikten sonra selâm verilmeyecek kimseleri iki gruba ayırabiliriz: 1 Selâm alıp vermekten daha önemli ve faziletli işlerle meşgul olanlar 2 Selâmın konulmasına elverişli ve layık bir mahal olmayanlar Buna göre: l Kur`ân okuyana, Ezan okuyana, Kâmet getirene, Cum`a ve bayramlarda hutbe okuyana, Namazla meşgûl olanlara, (ancak aralarında namazkılmayan varsa ona selâm verebilir), Tedrisle ve Şer`i ahkâm halletmekle meşgul olana, her çesidiyle zikirle meşgul olana 2 Kâfire, sahih görüşe göre zımmiye, fıskını açık açık yapan fasıka, şarkı ve çalgı ile meşgul olana, mübah olmayan oyunları oynamakta olana, güvercin uçurmakla meşgul olana avretini örtmeyenlerin bulunduğu hamama, imameyne göre helada bulunana, idrarını yapmâkta olana, yalan, güldürü, gıybet, dedikodu vb ile meşgul olana, insanlara sövene, sokaklarda kadınlara bakakalana Satranç oynayana selâm verme konusunda ihtilaf vardır Imam A`zam verilir der Eğer zihin ekzersizi yapmak için oynuyorlarsa zaten caizdir Zaman öldürmek için oynuyorlarsa selâmla onları oyundan alıkoymuş olur Ebu Yusuf ise kötü bir iş yapmakta olduklarını ima etmiş olmak için selâm vermez, verirse mekruh olur der Müslüman olan ve olmayanların ya da selâm verilebilen ve verilemeyenlerin bulunduğu bir gruba selâm verir ve müslümanları ya da selâm verilebilenleri niyet eder Yemek yemekte olanlara uğrayan onların yemeğine muhtaç ise ve selâm verince onu da yemege davet edeceklerini biliyorsa selâm verir, değilse vermez (Fetâvây-i Hindiyye, V/326; Bezzâziyye, VI/354; Akkirmanî, Serhu Erbâin,163 vd) Selam Nedir?nasil Verilir?hükmü Nedir?kimlere Verilmez? Müslümanlar arasında selam vermek sünnettir, Bir dostluk ve hayır severlik alametidir. Selam almakta Farz'dır.(Farzı kifaye) Bir Hadisi şerifte şöyle buyrulmuştur. Siz İman etmedikçe cennete giremezsiniz.Birbirinizi sevmedikçede gerkeç mümin olamazsınız. size bir şey göstereyim mi ki, onu yapmadığınız zaman birbirinizi sevmiş olalamzsınız: Aranızda selamı yayın.'Buhari Selam vermenin bazı edepleri vardır. Bunlardan bir kısmı: Bir topluluğun yayına girilirken konuşulmadan önce 'Esselamü aleyküm" yada "selamun aleykum" içinde insan olmayan bir yere girildiği zaman "Esselamu aleyna ve ala ibadillahissalihin.'' diye selam verilir. Gençler yaşlılara, süvariler yayalara, yürüyenler oturanlara, arkadan gelenler önde gidenlere selam verilir. Bir topluma verilen selamı 've aleykümüsselam' diye içlerinden birisi karşılık verirse, diğerlerinden selam alma görevi düşmüş olur.. Bir toplantıdan ayrılırkende selam vermek iyidir/sünnete uygundur. Kendisine selam verilen kimse, daha güzel karşılıkta bulunarak şöyle der: 'Ve aleykümüsselam Verahmetullahi Veberakatüh.' Bunu söylemek yerine göre pek güzeldir. Bir kimsenin selamını getirip tebliğ edene 'VE ALEYKE VE ALEYHİSSELAM' diye karşılık verilir. Bir mektupla selam yazılmış olursa ya dil ile ve ya yazı ile 'Ve aleykesselam' denilir. Selama karşılık veremeyecek durumda olanlara selam vermek mekruhtur. Onun için yemek yiyene, Kur'an Okuyana Hutbe dinleyene, namaz kılana selam verilmemelidir. Verilirse, cevaplanması mutlaka gerekmez. İşlediği günahı açıkçatan çekinmeden yapan kimselere (fasık) lara selam vermek mekruhtur. Sonuç: Selam verip almak, bir dostluk belirtisidir, sevgi alametidir. Fakat selam verirken aşağı doğru bükülmek mekruhtur. öyle ki, bazı alimlere göre, selam verirkek rukü haline yakın eğilmek, secde etmek etmek gibidir. Yaratıklara saygı için yapılacak bir secde ise imana aykırıdır. Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim Ayeti - Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim Ayetinin Faziletleri Nelerdir - Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim Ayeti Hakkında - Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim Ayetinin Faziletleri Hakkında ‘’selamün kavlen min rabbin rahim’’ ayetinin faziletleri 1=‘’Yasin Suresi’’ Kur’an’ı Kerim’in, ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’Ayeti Yasin Suresinin kalbidir. ‘’Yasin Suresi’’ni 1 defa okuyana 10 hatim sevabı olduğuna göre, ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’Ayetini 1 defa okuyana 10 hatim sevabı verilir;Bu Ayeti devamlı okyanın sevabını akıl idrakten aciz kalır. 2 ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetini devamlı okuyana Allah'ü Teala selam verir.3. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın Allah ’ın izni ile her kötülükten korunmasına vesile olur. 4. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayeti yemek yerken okunursa yenen yemek cennet yemeği olur. 5. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması teslimi ruhun imanla olmasına sebeb olur. 6. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın cennet hayatına hazırlanmasına neden olacağı gibi dünyada iken cennet hayatı yaşamasına vesile olur. 7. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetini devamlı okunyanlar cennetin her kapısından çağrılacaktır. 8. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın emrine dünyanın girmesine vesile olur. 9. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın Esmaül Hüsnanın sırlarına vakıf olmasına vesile olur. 10. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın hatim sevabı almasına vesile olur.11. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın Allah ve dostlarının hıfzı himmetine vesile olur. 12. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okuyan insan kamil olma hasletine kavuşur. 13. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetini okumaya devam edenin mükafatını idraktan akıl aciz kalır.Yani sevap Allah ’ın Rahmeti kadar sonsuzdur. 14. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın Allah ’ın dostları arasına katılmasın vesile olur. 15. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin her okunması cennete bir ağaç dikilmesine vesile olur. 16. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması cennet diyarında okuyan için köşk yapılmasına vesile olur. 17. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın ruhunun doymasına ve huzurlu olmasına vesile olur. 18. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması hurilerle zevceliğe vesile olur. 19. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın sıkıntılarının yok olmasına vesile olur. 20. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın sahibi ilimi edeb olmasına vesile olur. 21. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın hatip olmasına vesile olur. 22. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın sırrı eşyaya vakıf olmasına vesile olur. 23. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması hastanın şifa bulmasına vesile olur. 24. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insann cennet ehli olmasına vesile olur. 25. ‘’Selamün Kavlen Min Rabbin Rahim’’ Ayetinin devamlı okunması insanın cehennemden kurtulmasına vesile olur. Selâmun kavlen min rabbin rahîm. (düz tevcitsiz) Selamun kavlem mir rabbir rahim olacak. (Tevcitli bicimde).....سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِيمٍ allahın isimlerinden selam Selam : Bela ve musibetlerden kurtulmak her türlü maddi ve manevi sıkıntılardan emin olmak ve özellikle vesveseden kurtulmak için 131 kere okunur.Bu isme devam eden ölümün hararetini duymazzorluk çekmezşeytanlardan muhafaza olur ve Cenab-ı Hakk’a kalbi selim gider. korkulan herşeyden korunmak için okunur. hasta üzerine 121 veya 161 kere ya selam okunursa hasta iyileşme göstrerir.esselam ismini kağıda yazıp taşıyan ve sürekli zikreden fenalık ve kötülüklerden emni olur.bu zikre sürekli devam eden cin şeytan ve insanların hile vesveselerinden emin olur.66 defa bşir kaba yazıp aç karına 40 gün içen vesevese hastalığından kurtulur.günde 360 defa okuyanın her duası kabul olur. Her gün 131 defa ” Ya Selam Celle celalühü” zikrine devam eden ; görünür görünmez her türlü kazalardan korunur.Bütün işlerinde de başarılı olur. ” Ya selam Celle Celalühü “ zikrine devam eden kimse bekar ise en kısa zamanda evlenir.Evli ise ömrü boyunca mutlu olur. Ruh ve sinir hastalarına , her gün 131 kere ” Ya Selam,Ya Kuddüs celle celalühü “ okunursa en kısa zamanda iyileşir. İSM-İ AZAM Lâ ilâhe illâ ente yâ hannân, yâ mennân, yâ bedias semâvâti vel ardı yâ zel celâli vel ikrâm. Dua kitaplarında “Cuma günü hangi vakitte bu dua okunarak duada bulunulursa, maşrıkla mağrib arasında ne istenirse istensin, duası kabul olunur.” denilmektedir. DİĞER İSM-İ AZAM DUALARI Bismillâhirrahmânirrahîm Allâhumme innî es’eluke bienne lekel hamdu lâ ilâhe illâ entel mennânu yâ hannân * yâ mennân * yâ bedîus semâvâti vel ardi yâ zel celâli vel ikrâm * yâ hayyu yâ kayyûmu, lâ ilâhe illâ ente subhâneke innî kuntu minez zâlimin * allâhumme innî es’eluke biennî eşhedu enneke entallâhu lâ ilâhe illâ entel ehadus samedullezî lem yelid ve lem yûled ve lem yekun lehû kufuven ehad * elif lâm mîm * allâhu lâ ilâhe illâ huvel hayyul kayyûm * ve ilâhukum ilâhun vâhidun lâ ilâhe illâ huver rahmânur rahîm * yâ zel celâli vel ikrâm * yâ erhamer râhimîne, allâhumme innî es’eluke bienneke entallâhu lâ ilâhe illâ entel vahidul ehadul ferdus samedullezi lem yelid ve lem yuled ve lem yekun lehû kufuven ehad, lâ ilâhe illâhu * vahdehû lâ şerîke lehû * lehul mulku ve lehul hamdu ve huve alâ kulli şey’in kadîr * lâ ilâhe illallâhu ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm * es’eluke bismikel eazzul ecellul ekrem * rabbî rabbî rabbî yâ rabbî yâ rabbi yâ rabbî lâ ilâhe illallâhu vahdehû lâ şerîke leh * lehul mulku ve lehul hamdu ve huve alâ kulli şey’in kadîr * el hamdu lillâhi ve subhânallâhi vel hamdu lillâhi ve lâ ilâhe illallâhu vallâhu ekber ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm. İsm-i a'zam, Kur'an-ı kerimdedir. Hangi âyetler olduğu belli değildir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki:(İsm-i a'zam ile edilen dua kabul olur ve dileği yerine gelir.) [İ.Mace] (Allahü teâlânın Esma-i hüsnası ile dua edilirse, kabul olur.) [Şir’a](İsm-i a'zam şu üç surededir: Bekara, Âl-i İmrân ve Tâhâ.) [İ.Mace] Peygamber efendimiz ism-i a'zam hakkında bazı işaretler bildirmiştir:(“Ya bedi'assemâvâti vel erdı, ya zel-celâli vel-ikram” diye dua edenin duası kabul olur.) [Tirmizi] (Başına dert ve bela gelen, Yunus Peygamberin duasını [La ilahe illa ente sübhaneke inni küntü minezzâlimin] okusun! Allahü teâlâ, onu muhakkak kurtarır.) [Tirmizi] (İsm-i azam, "Ve ilahüküm ilahün vahid, la ilahe illa hüverrahmanürrahim" âyeti ile "Allahü la ilahe illa hüvel hayyül kayyum" âyeti içindedir.) [Tirmizi] [Bekara 162. ve Al-i İmran 2. âyetleridir.] (“Allahümme bismikel a'zam ve rıdvânikel ekber” duasına devam edin; çünkü bu, esma-i hüsnadandır.) [Taberani] (Ya Rabbi, ya Rabbi diyene Allahü teâlâ, “İste kulum, istediğini vereyim” buyurur.) [Deylemi] (Kabul olması için duayı ihlas ile yapmalı, yiyip içtiği ve giydiği helalden olmalı, odasında, haramdan bir iplik varsa, bu odada yaptığı dua kabul olmaz.) [Tergibüs-salât] Peygamber efendimiz dua ederken, “Ya hayyu ya kayyum” derdi. (Tirmizi) (Allahümme inni es'elüke bi-enne lekel-hamdü la ilahe illâ ente ya hannân ya mennân ya zel-celâli vel-ikrâm) diye dua eden zata da buyurdu ki: (Allah’ın ism-i a'zamı ile dua ettin. Böyle dua edilince, Allahü teâlâ o duayı kabul eder.) [Nesai] Hz. Âişe validemiz anlatır: (Resulullah, duanın kabul olmasına sebep olan ism-i a'zamı biliyor musun?) buyurdu. Ben de bilmediğimi söyleyince, (Ya Âişe onu öğretmek ve onunla dünya için bir şey istemek uygun olmaz) buyurdu. Kalkıp abdest alıp iki rekat namaz kılarak, (Allahümme inni edukellah ve edukerrahman ve edukelberrerrahim ve eduke biesmaikelhusna külleha ma âlimetü minha ve ma lem âlem entağfireli ve terhameni) duasını okudum. Gülümseyerek (İsm-i azam, okuduğun duanın içindedir) buyurdu. (İbni Mace) (Ya zelcelali vel-ikram) diyen birine, (Allah’tan ne istersen iste, kabul olur) buyurdu. (Tirmizi) (“La ilahe illallahü vallahü ekber, la ilahe illallahü vahdehü lâ şerike leh, lehül mülkü velehül hamdü ve hüve alâ külli şeyin kadir, la ilahe illallahü velâ havle velâ kuvvete illâ billah” diye dua eden, her dileğine kavuşur.) [Taberani] (Allahümme inni es’elüke bi-enni eşhedü enneke entellahü lâilâhe illâ entel-ahadüs-samadül-lezi lem yelid ve lem yuled ve lem yeküllehü küfüven ehad) diye dua eden bir zata, Peygamber efendimiz buyurdu ki: (Allah’ın ism-i a’zamı ile dua ettin. Böyle dua edilince, Allahü teâlâ kabul eder.) [Tirmizi] Kim onunla talepte bulunursa (Allah dilediğini) verir.(52)Ancak bu rivayet olmasına rağmen ismi azam duasının ne olduğu hususunda kesin bir ifade yoktur. Hz. Ayşe’den gelen bir rivayette, Peygamber Efendimiz, Yüce Allah’a ismi azam duasını kendisine bildirmesini istemiş Rabbimiz de O’na bildirmiştir. Hz. Ayşe’nin ismi azamı kendisine bildirmesini ısrarla istemiş ama O, bunu söylemeyip bazı işaretler sunmuştur.(53) Kaynaklarda yer alan ifadelere göre şu lafızların ismi azam olması kuvvetle muhtemeldir: Allah, La ilahe illallah, Zül celali vel ikram, el-Hayyül Kayyüm, er-Rahmanü’r Rahim, Allahü’r Rahmanü’r Rahim, Allahu la ilahe illa hüvel Hayyül Kayyüm, Rabb, el-Hannanü’l Mennanü Bediüs semevati vel ardi zül celali vel ikram, Allah’u la ilahe illa huvel Ahadüs Samedüllezi lem yelid ve lem yûled ve lem yekun lehu küfüven Ahad. İsmi Azam’ın değişik sözler olabileceğine dair farklı rivayetler için şu kaynaklara bakılabilir(54) Ayrıca Ebu Davut ve Tirmizi’nin rivayet ettiği bir hadisi şerife göre (55) şu iki ayetin de ismi azam duası olması muhtemeldir: “İlahınız tek olan ilahtır. O’ndan başka ilah yoktur. O Rahman ve Rahim’dir.”(56) “Elif lam mim. O Allah ki ondan başka ilah yoktur. O Hay ve Kayyum’dur.” (57) İsm-i Azam Duası'nın Açıklamasıİsm-i a'zâm duâsı, kesin belli değildir. Peygamber efendimiz, ism-i a'zâm duâsı hakkında bazı işaretler bildirmiştir.Hz. Âişe vâlidemiz anlatır: Resûlullah, duânın kabul olmasına sebep olan ism-i a'zâmı bilip bilmediğimi sordu. Bilmediğimi söyleyince, “Yâ Âişe onu öğretmek, onunla dünya için birşey istemek uygun olmaz” buyurdu. Kalkıp abdest aldım ve iki rek'at namaz kılıp, “Allahümme innî ed'ûkellah ve ed'ûkerrahmân ve ed'ûkelberrerrahîm ve ed'ûke biesmaikelhusnâ külleha mâ alimetü minhâ ve mâ lem a'lem entagfirelî ve terhamenî” (67/1) duâsını okudum. Gülümsiyerek “İsm-i a'zâm, okuduğun duânın içindedir” buyurdu.Peygamber efendimiz, “Allahümme innî es-elüke bienne lekelhamde lâ ilâhe illâ ente yâ hannân, yâ mennân, yâ bedîassemâvâti vel erdı, yâ zel-celâli vel-ikrâm” (67/1) okuyan kişiye buyurdu ki:“İsm-i a'zâmla dilekte bulundun, bununla duâ edilince, o duâ kabûl olur ve bu duâ ile bir dilekte bulununca, dileği yerine gelir.”Başka bir zaman da, İsm-i a'zâm, "Ve ilâhüküm ilâhün vahid, lâ ilâhe illâ hüverrahmânürrahîm" âyeti ile "Allahü lâ ilâhe illâ hüvel hayyül kayyûm" âyeti içindedir” (67/1) buyurdu.Hazret-i Ali’nin bildirdiği ism-i a’zam duâsı var. “Bu duâya sımsıkı sarılın. Çünkü o Arş-ı a'zamın hazinelerinden bir hazinedir.” buyurduğu duâ şöyle:"Allahümme innî es'elüke yâ âlimel hafiyye, ve yâ men-is-semâu bikudretihi mebniyye, ve yâ men-il-erdu biizzetihi mudhıyye, ve yâ men-iş-şemsü vel-kameru binûri celâlihi müşrika ve mudıyye ve yâ mukbilen alâ külli nefsin mü'minetin zekiyye ve yâ müsekkine ra'b-el-hâifîne ve ehl-et-takıyye, yâ men havaicul-halki indehü makdıyye, yâ men necâ Yûsüfe min rıkk-il-ubûdiyye, yâ men leyse lehü bevvâbün yûnâdî velâ sâhibun yağşa ve lâ vezîrun yu'tî ve lâ gayruhu rabbün yud'a ve lâ yezdadu alâ kesretil-havaici illâ keremen ve cûden ve sallallahu alâ Muhammedin ve âlihi ve a'tini süâli inneke alâ külli şey'in kadîr." (67/1)Duâya, e'ûzü besmele, Allahü teâlâya hamdü senâ ve Resûlüne salâtü selâm ile başlamalıdır! Peygamber efendimiz, duâya başlarken, “Sübhâne Rabbiyel aliyyil a'lel vehhâb” derdi. Allahü teâlâ, salevât-ı şerîfeyi kabûl eder. Duânın başı ve sonu kabûl olunca ortasının kabûl olmaması düşünülmez.Peygamber efendimiz, “Allahü teâlâya günah işlemiyen dil ile duâ edin” buyurdu. Böyle bir dilin nasıl bulunacağı suâl edilince, “Birbirinize duâ edin! Çünkü ne sen onun, ne de o senin dilinle günah işlemiştir” buyurdu. Yine buyurdu ki:” Duânın kabûl olması için iki şey lâzımdır. Duâyı ihlâs ile yapmalıdır. Yediği ve giydiği helâldan olmalıdır. “ http://en.wikipedia.org/wiki/Peace